"Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia"

 

(c) tumbrl 

Wczorajszy wieczór był inny, refleksyjny, nastrojowy. Z powodu awarii od godziny 15 do rana nie było prądu, stąd, gdy wróciłam do domu zostawało siedzenie przy świeczkach. Tata nawet lampę naftową znalazł - nawiązując do średniowiecza. Miło było zobaczyć jak to kiedyś sobie radzono, bo teraz nawet jeden wieczór bez prądu bywa trudny, większość rzeczy nie działa, zostajemy sami ze sobą. Rodzice postawili na rozmowę ze sobą, ja wrzuciłam słuchawki na uszy (na szczęście bateria była naładowana) i pozwoliłam myślom płynąć swoim tokiem. Ten czas pozwolił mi na zbilansowanie pewnych spraw, na popatrzenie z dystansem. Bilans dotychczasowego studiowana wyszedł na plus, ku mojemu zaskoczeniu. Mimo wszystko utwierdziłam się w przekonaniu, że chce być psychologiem, że ta uczelnia jest dla mnie, mam swoje zaklepane miejsce na schodach, ludzi z którymi mogę pogadać, do tego jakby nie było jestem z materiałem rok do przodu - co mi się przyda za rok. Zrozumiałam, że to było potrzebne, żebym nauczyła się że nie wszystko przychodzi pięknie i łatwo, że trzeba walczyć i ponosić porażki, by się po nich podnieść. Wyciągnąć wnioski i iść dalej z podniesioną głową. Na pewno systematycznie się uczyć, tak jak to robię teraz i brać pewne rzeczy 'rozumowo', wyjaśnić sobie dlaczego tak jest, a nie uczyć się na pamięć od deski do deski nie rozumiejąc tego, pogadać z kimś o problemie - bo może inna perspektywa wskaże nam odpowiedzi, których się nie spodziewamy. Rozliczyłam także jedną znajomość, która się bardzo rozluźniła, bo inne uczelnie, bo brak czasu, bo chłopak. Tęsknie za nią, to ona zaraziła mnie pasją do gór, zdobywała ze mną pierwsze szczyty, mogłam z nią pogadać o błahostkach, ale i lubiłam jej towarzystwo, bo buzia jej się nie zamykała. Mam jednak wrażenie, że obwinia mnie za to że 'zeswatałam' ją ze swoim kuzynek, bo różowo u nich nie było, ale czy ja im kazałam się zakochać i być razem? Nie! Teraz, po rozstaniu z nim znalazła kogoś z kim jest szczęśliwa. Uwielbiam swoje studia, ma kochanego faceta, tylko mnie w tym życie brakuje. Bo ta wymiana informacji na gg w stylu 'co słychać', to nie jest to co dawniej, czuć dystans. I choć czasami jej zazdrościłam - figury, powodzenia u facetów, otwartości, komunikatywności, to jednak stanęłabym za nią murem, gdyby było trzeba. Trudno się pogodzić z tym że pewne znajomości po prostu się rozluźniają i trudno o nie walczyć, gdy druga strona nie bardzo tego chce. Można powiedzieć, że tak to już bywa, ale to jednak boli.
Cieszę się że wczoraj udało mi się przelać moje myśli na papier, pomogło mi to wybaczyć sobie porażkę i zaakceptować, że pewne znajomości umierają śmiercią naturalną, ale za to przychodzą inne, nowe.
Potrzebowałam tego. I mogę powiedzieć, że wieczór bez elektryczności zaliczam do udanych. Jeszcze parę spraw czeka na takie podsumowanie i mam zamiar je zrobić, żeby oczyścić się, zrozumieć i zacząć jeszcze raz.

Muzyka :  Jason Walker-Echo