"Kraków hejnał gra, tak wita mnie. Patrzy na mnie jakby wiedział że wracam po to by choć na kilka chwil zamknąć oczy.."

Zabiegani ludzie, gnają przez siebie, by zdążyć, nie spóźnić się, załatwić pilne sprawy. Stukot obcasów na chodniku odbija się echem w mojej głowie. Siedzę i patrzę na świat z perspektywy krakowskiego parku. Kraków to niesamowite miasto, zabiegani ludzie, studenci, eleganckie panie w szpileczkach, dziewczyny wręcz zdjęte z najnowszych okładek pism z modą. Dostojnym krokiem zmierza pan w długim, czarnym płaszczu z elegancką brązową teczką w ręce, za nim na rowerze pedałuje studentka z plecakiem, obok chyłkiem przemyka znany aktor po świeże bułeczki, byleby nikt go nie rozpoznał. Na ławce obok siada roześmiana zakochana para by po chwili złączyć swoje usta w namiętnym pocałunku. Na rynku tłum na chwile zamiera, wybija południe, powietrze przyszywają dźwięki hejnału. Turyści wciąż robią zdjęcia, wycieczki szkolne się nudzą. Konie dodają kolejny rytm, rytmiczny, dystyngowany, wiozą grupkę osób, ukazują piękną uliczek, zabytków. Lubię chodzić po Krakowie, chłonąć każdy detal, przypatrywać się ludziom, nieśmiało się do nich uśmiechać, zadrżeć, gdy nagle przejeżdża obok tramwaj, oddychać innym powietrzem. Zatrzymać się na ławeczce niedaleko rynku, przespacerować się nad Wisłę, zjeść obwarzanka, smak krakowskich obwarzanków - nigdzie takich nie ma. Wejść do Biblioteki Jagielońskiej, która może przytłaczać, ale ma swój urok. Zdecydowanie bardziej klimatyczne są biblioteki instytutowe jak moja, do tego wspaniały pan Józef! I zakończyć swój spacer na uczelni, zająć miejsce na schodach i przypatrywać się innym studentom, rozmawiać, czytać, słuchać, notować. Wracam do domu, bo kocham swoją wieś i dobrze mi tutaj, ale zauważyłam u siebie tęsknotę za uczelnią, Krakowem. Za moimi miejscami. Jestem po części krakowianką, choć nie chciałabym tam mieszkać. Jeszcze nie, nie jestem na to gotowa. Patrzenie z dystansu jest wystarczające. I fascynujące.
Dzisiaj odkryłam że mój wykładowca od psychologi poznawczej wygląda jak Maciej Dowbor!
Czuć już wiosnę co mnie niezmiernie cieszy, uwielbiam tą porę roku, gdy wszystko rozkwita, kiedy można zrzucić ciepłe ubrania i wystawić towarzyszkę do na razie nieśmiało wyłaniającego się słoneczka.
W niedziele dostałam zaległy prezent urodzinowy - kolejne puzzle do kolekcji. Nie ma jak wieczór 2x2 i winko do tego. Zdecydowanie było mi to potrzebne. Ferie zaliczam do udanych, odpoczęłam, nadrobiłam seriale, poczytałam. Jestem gotowa na nowy semestr.

Muzyka : Myslovitz - Kraków

 Pink - Just Give Me A Reason